(We worden lui!!)
Sihanoukville (donderdag)
We huren vandaag 2 motoren (ideaal vervoermiddel met dit weer), eerst langs het Vietnamees consulaat waar Robin en Michael hun visum gaan halen, daarna verkennen we de stranden van Sihanoukville (het Scheveningen van Cambodja, maar dan veeeel eenvoudiger, doch super relaxed. We zien wel dat er enkele grote resorts aan gebouwd worden. Na dat we een mooi zandstrandje hebben gevonden nemen Carla en Sjaak hun eerste duik in de Thaise Golf. Doorkomen hoeft niet het is heeeerlijk warm, we zien vele kleine vissen (het lijkt wel het aquarium van buurman Leen ;-)en jongetjes die proberen met een speer en duikbril visjes te vangen. 's middags maken we een ritje naar de watervallen, door het droge seizoen niet spectaculair, maar je kan je er lekker onder douchen (en maar hopen dat er geen kokosnoot op je hoofd krijgt). 's Avonds lekker vis BBQ gegeten $3 pp bij een van de vele kleine (primitieve) restaurantjes hier.
Op vrijdag hebben we een boot/snorkel tocht gemaakt en bezoeken o.a. 'bamboo island' een klein tropisch bounty eilandje, alwaar we allemaal (behalve Carla) in meerdere zeeegels zijn trappen. 's Avonds blijkt dat we de afgelopen dagen, ondanks al ons smeren en uit de zon zitten, net zo rood zijn als een Nederlandse tomaat (de Cambodjaanse tomaten die we hier geserveerd krijgen zijn namelijk groen) dus de komende dagen even niet meer in de zon.
Zaterdag reizen we (nadat Michael eerst even naar de dokter is geweest vanwege een oorontsteking) door naar Kampot bekend om z'n pepers en z'n nationale park. De geplande tocht naar dit park gaat helaas niet door omdat de weg hiernaartoe gesloten is en we een alternatieve 3 uur durende wandeling door de jungle even niet zien zitten. Kampot was vroeger een levendige stad geheel in franse stijl, maar nu (na de oorlog) slechts een verlaten stadje met vervallen huizen aan de rivier.
Omdat we snel zijn uitgekeken nemen we zondag een taxi naar het 30 km verderop gelegen Kep. En verblijven in 'Raingsey' een kleine nieuw bungalow parkje (6 huisjes) die net een week open blijkt. Het ziet er mooi uit ook het zwembad maar de service blijkt uien. Ook Kep heeft een rijk verleden maar ook hier veel vervallen villa's uit de Franse tijd, maar verder een gezellig vissersdorp. We zitten vlak bij de 'crab market'. Vrouwen verhandelen hier de verse kreeften en krabben die in manden/fuiken in de branding drijven en even verderop rokende barbeques met vis en inktvis aan een stokje welke in rijen staan opgesteld. We komen er achter dat in dit dorp geen ATM (pin automaat) is en ze ook geen creditcard accepteren. Zo komen we niet ver. Met 2 gehuurde motortjes rijden we terug naar Kampot om dollars te pinnen en Robin en Michael gaan naar de plaatselijke barbier om zich te laten knippen. ($1) De kapper blijkt 's morgens onderwijzer te zijn. We hadden al eerder begrepen dat de kinderen slechts 4 uur per dag naar school gaan ('s ochtends of 's middags), dus in 2 shifts, maar wel 6 dagen per week. Zo kunnen er meer kinderen naar school, met het beperkte aantal leerkrachten. Het is altijd weer schattig om te zien hoe de kleine dreumissen in school uniform met schooltas van en naar school lopen/fietsen.
Maandag: Carla is ziek (buikgrieppijn) en blijft vandaag bij de bungalow. De mannen gaan vandaag naar 'Rabbit island', een palmbomen eilandje 5km voor de kust om te zwemmen en te chillen. Je hoeft je zelf hier nooit af te vragen hoe je ergens komt, want de mensen in dit land (maar ook Thailand), vragen je vaak wat je vandaag of morgen gaat doen, en uiteraard kunnen zij altijd zorgen voor vervoer tickets etc. Enfin nu is het een TukTuk chauffeur die het allemaal wel regeld. Met een bootje en kapitein en matroos varen we naar de overkant (en daar op ons blijft wachten). 's Avonds weer op de vaste wal valt de stroom overal voor een paar uur uit (dit gebeurt een paar maal per week, maar waar we nu verblijven heeft geen stroom aggregaat). Wel romantisch zo'n avondje met kaarslicht. En wat een sterren zie je nu ineens.
Dinsdag: we vertrekken naar Vietnam in 4 etappes, eerst de bus naar naar de grens, slechts 50 km maar omdat de weg een uitgesleten grindpad is, heeft de busrit meer weg van boottocht in zware storm van 2 uur. Na 4$ smeergeld te hebben betaalt aan de douanier mogen we de grens over, en rijden we achterop 4 motor fietsen naar het busstations, voor de bus naar Can Tho een stad in het centrum van de mekong delta. Helaas geen directe en confortale bus maar een gammel stadsbusje die zo slecht was dat de stoel zittingen ontbraken of los zaten. Een heftige rit, maar wel veel gezien, dwars door alle kleine dorpjes langs en over de taloze kanalen en rivieren van de mekong. De eerste indruk van Vietnam is dat het netter is huisjes meer van steen/beton zijn, de brommer het nationale vervoer middel is (>90% +5% fiets en 5% auto), en toeteren de hobby van alle automobilisten. In het begin van de avond komen we in ons Hotel aan. Eerst even vietnamees geld halen en weer even leren omrekenen ( 1€ = 25000 dong). Daarna de vietnamese keuken proeven (Michael eet slang, we weten alleen niet welke. We gokken tuinslang ;-) Carla is weer opgeknapt maar houd het voor de zekerheid toch maar met een broodje jam.
